8 marzo 2023

 “Cando unha muller embarázase, ten un fillo e aliméntao, realizou un traballo que beneficia a todo o mundo. Por tanto, corresponde á sociedade facerse cargo das necesidades da nai e do seu fillo””

Jeanne Deroin (1853)

Desde a Federación de Asociacións de Nais Solteiras – FAMS declarámonos feministas e sumámonos ás voces de millóns de mulleres que denuncian a vulneración dos seus dereitos. Defendemos e reivindicamos os dereitos de todas as mulleres, como parte indisoluble dos dereitos humanos, para vivir libres de violencia machista e institucional, para non ser explotadas laboralmente, para ter salarios iguais e dignos, para ser visibles e recoñecidas como suxeitos políticos desde a nosa diversidade, para poder decidir libremente sobre a nosa maternidade e modelo familiar sen ser penalizadas por iso, pero tamén para que os coidados doutras persoas, non impliquen a falta do propio autocuidado. En definitiva, revindicamos un trato equitativo sustentado nunha ética de xustiza social para acceder á plena cidadanía.

Somos mulleres e somos nais, a maternidade atravésanos e queremos gozar e coidar das nosas fillas e fillos sen perder a posibilidade de participar plenamente no emprego, na vida social e no dereito a un tempo propio. Esta reivindicación é unha loita histórica do movemento feminista, por iso,  desde FAMS, levamos máis de 30 anos loitando polas mulleres e nais responsables de familias monomarentales que deben enfrontar múltiples discriminacións e superar grandes obstáculos para a conciliación da vida laboral e familiar, para acceder a recursos gratuítos e públicos de atención á infancia, para gozar de iguais permisos por nacemento e coidado do menor que unha familia biparental. Levamos 30 anos reclamando unha Lei de Familias Monoparentais que nos defina, recoñeza e protexa como cidadás e familias de pleno dereito.

Os últimos datos publicados polo INE (2020), aínda que imprecisos, indican que 1.944.800 fogares en España son monoparentais, ao redor do 10% dos fogares españois e en torno ao 24% dos fogares con fillos deste país. O 82% destes fogares, están encabezados por mulleres, motivo polo que adoptamos o termo monomarentalidade, poñendo así de relevo a feminización do noso modelo familiar e a urxente necesidade de respostas por parte do Estado e do mercado laboral a través de políticas públicas de igualdade de xénero así como medidas de acción positiva.

Estamos nun ano de eleccións e como xa criticaba Emma Goldman fai máis dun século, os políticos darán renda solta á hipocrisía encomiando e aludindo a maternidade para paliar os problemas da baixa natalidade, sen ter en conta as medidas necesarias que deben acompañar ao seu discurso para evitar que moitas das nais véxanse abocadas á precariedade laboral e con iso, á pobreza.

A crise sociosanitaria e económica causada pola pandemia, a actual situación de guerra en Ucraína e o seu impacto na economía, provocaron o aumento da brecha económica e social que sufrimos as mulleres responsables de familias, situando a máis da metade das familias monomarentais (54,3%), a unha situación de risco de pobreza e exclusión social. A esta situación de vulnerabilidade súmaselle a crise dos coidados que recaeron maioritariamente sobre as mulleres, e que, no caso das familias monomarentales, sempre recaen en exclusiva sobre as nais xa que non existen posibilidades de conciliación pública, universal, e de calidade. A todo isto súmase a desigualdade de xénero no acceso a tecnoloxía dixital ou fenda dixital, reforzándose así a desvantaxe social no acceso a recursos e oportunidades.

Por todo isto denunciamos o desamparo do noso modelo de familia no actual anteproxecto de “Lei de Familias” pois, a pesar de que podería supoñer un avance, non incorpora as medidas necesarias para que a maternidade en solitario non supoña unha discriminación máis ao feito de ser muller e nai. Entre outras cuestións: .

• Aborda unha definición de familia monoparental incompleta que deixa fóra a nais que na práctica asumen en solitario todas as obrigacións parentales
• . Non dota dun marco protector inmediato a o 70% das nosas familias, aquelas que teñen un fillo ou unha filla. En todo caso, trátallas de maneira discriminatoria cando teñen algún membro con discapacidade ou baixos ingresos, pois a diferenza das familias biparentales, o fillo/a non computa dobre.
• Discrimina aos nosos fillos e fillas no seu coidado a través de os permisos laborais e prestacións das nais, pois sostén un sistema deseñado desde a óptica do modelo de familia con dúas persoas proxenitoras.
• Esquece a penalización fiscal que sufrimos como familias e non prevé un trato fiscal xusto, obviando que debemos tributar de acordo con a nosa capacidade económica real

Por todo iso, desde FAMS, sumámonos ás propostas do movemento feminista xa que a nosa loita forma parte do tronco común: a loita polos dereitos das mulleres para que podamos acceder a empregos dignos, ao noso desenvolvemento profesional, á participación social, ao noso tempo de lecer e persoal e ao goce da nosa familia como cidadás de pleno dereito e por iso reclamamos de maneira urxente:

• Equiparación de dereitos entre as familias monoparentais e biparentales en todos os permisos laborais para coidado de menores e prestacións derivadas no Sistema da Seguridade Social. 32 semanas por nacemento, acollida ou adopción. Garantía de acceso das monoparentais á prestación de corresponsabilidade co coidado do lactante.
• Bono Social: aplicación do mesmo criterio de acceso que as familias numerosas. O criterio actual é máis restritivo para monoparentais que para biparentales ao gardar relación co número de membros e non cos gastos mínimos que soporta calquera familia con independencia do número de persoas adultas que a sosteñan, e non considera os nosos maiores gastos en conciliación, irrenunciables para poder traer un único soldo a casa. Trátase á familia monoparental como unha circunstancia especial, esquecendo que somos familias e que ditas circunstancias tamén poden presentarse nas nosas (discapacidade ou violencia).
• Políticas públicas para que as familias monoparentais poidan acceder en condicións de equidade e xustiza social a as axudas de vivenda pública.
• Modificación da Lei de Facendas Locais para estender as bonificacións fiscais a familias monoparentais ademais da numerosas.
• IMV: Modificación dos criterios, para considerar a todas as familias monoparentais como unidades de convivencia independente, respecto do cómputo dos seus ingresos e do complemento de monoparentalidad. Revisión dos criterios de renda para o complemento á infancia, igualando ao de biparentales co mesmo número de fillos/as.
• IRPF: Igualar a redución por tributación conxunta á das familias tradicionais, 3.400 €, considerando nosa menor capacidade económica real por maiores gastos en conciliación. Extensión de a dedución por monoparentalidade ás de 1 fillo/a, equiparando ás de 2 ou máis a numerosas de réxime especial. Sufrimos unha importante penalización fronte ao modelo biparental. A nosa presión fiscal é ata un 12% maior, chegando ao 13% en casos de nacemento, acollida ou adopción, pola exención fiscal da prestación.
• Recoñecemento inmediato da condición de familia numerosa a todas as familias monoparentais con dous fillos/as. Transcorreron máis de 14 anos desde que a Lei de PGE para o ano 2008, xunto á de 2009 e 2010, instase á modificación da Lei de Familias numerosas para incluír a todas as monoparentais de dous fillos/as e non só aquelas procedentes da perda dunha das persoas proxenitoras. Aínda pendente a pesar dos anuncios.
• Conciliación e empregabilidade: Servizos públicos de coidado, de conciliación, apoio domiciliario, axudas para conciliar, prezos bonificados, teletraballo, etc. Medidas desde a corresponsabilidade social.

#DiaInternacionalDaMuller

#8Marzo2023

#8M2023

#FamiliasQueContan